غزل شمارهٔ ۲۷۵۹
گویم سخن لب تو یا نی
ای لعل لب تو را بها نی
ای گفته ما غلام آن دم
کان جا همگی تویی و ما نی
این جا که منم به جز خطا نی
و آن جا که تویی به جز عطا نی
این جا گفتن ز روی جسم است
و آن جا همه هستی است جا نی
سیاره همی‌روند پا نی
صد مشک روانه و سقا نی
رنجورانند همچو ایوب
دریافته صحت و دوا نی
بی چشمانند همچو یعقوب
بینا شده چشم و توتیا نی
ره پویانند همچو ماهی
بینند طریق‌ها ضیا نی
از رشک تو من دهان ببستم
شرح تو رسد به منتها نی